محمد علی محسن زاده - حرفی از هزاران

خوشا کسى که معاد را به یاد آورد ، و براى حساب کار کرد ، و به گذران روز قناعت نمود ، و از خدا راضى بود . [نهج البلاغه]

حرفی از هزاران

نرم افزارهای جدید عربی

با توجه به آن‌که مدتی است در این وبلاگ نمی نویسم و به آپدیت سایت اختصاصی خودم مشغولم، به اطلاع دوستان عزیزم می رسانم که در سایت http://www.Mohsenzadeh.ir برنامه های زیر معرفی و بارگذاری شده اند:
1- معجم نبراس الاکترونی (فرهنگ لغت فارسی به عربی ـ فرهنگ لغت عربی به فارسی) نسخه جدید (در حال حاضر نسخه دوم) : شامل چهار فرهنگ لغت «فارسی به عربی» «عربی به فارسی» «لسان العرب» «الصحاح»
2- فرهنگ لغت فارسی به عربی و عربی به فارسی مخصوص موبایل (قابل اجرا در موبایل های تحت جاوا)
3- معجم الصواب اللغوی
4- معجم اللغة العربیة المعاصرة
5- ترجمه دیوان پروین اعتصامی به زبان عربی به همراه متن دیوان فارسی
لینک ورود به سایت:

http://www.Mohsenzadeh.ir

محمد علی محسن زاده ::: سه شنبه 89/1/10::: ساعت 11:7 صبح

نظرات دیگران: نظر

پیچ و تاب شاعری عارف در عشق خدای عز وجل

یکی از مراحلی که در طی طریق به سالکان کوی دوست دست می دهد، حالت شوق، تحرک، اضطراب و التهابی است که در نتیجه عشق الهی و مکاشفه و معاینه رخ می دهد.

عارفان شاعر، این مفهوم را در شعر خود، در موارد مختلفی به خوبی منعکس کرده اند به نحوی که در ایام ماه مبارک رمضان ـ که طبق تعبیر امام جمعه قم، حضرت آیت الله جوادی آملی دامت برکاته «این ماه، ماه فعالیت و تحرک است، ماه کار و کوشش است» ـ خواندن این اشعار، انسان را آن چنان به وجد می آورد که می تواند شمه ای از وجد و شعف شاعر را تداعی کند.

یکی از این اشعار، غزل «پیچ و تاب» علامه حسن حسن زاده آملی دامت برکاته است که در دیوان ایشان مذکور است.

خود آن جناب در توصیف این شعر می گوید:

«البته طبایع مختلف است مثلا شخصى را نقل مى کردند که این غزل دیوان را که "باز دلم آمده در پیچ و تاب انقلب ینقلب انقلاب" مصراع دوم آن را خوانده بود و مى گفت که آخر این هم شعر شده است که انقلب ینقلب انقلاب؟

آقاى دیگر بدو گفت: شما هم یک دو بیت بگویید آنوقت بفرمایید این شعر نیست!

چه عجب که آقاى دیگر نقل مى فرمود که یکى از دوستان به همین غزل چقدر عشق مى ورزید و جورى به وجد و هیجان در آمده بود و همى مى خواند و مى جهید و مى پرید و مى گفت همچو گیاه لب آب روان اضطراب یضطرب اضطراب .

طبایع مختلف است ، به طبع مبارک آن بزرگوار نیامد و به طبع این آقا خوب سازگارى داشت . کیف کان به بیان جناب بابا طاهر: چو شعر مو بلند و پست دارد ...»

خواندن این غزل بسیار زیبا، تاثیری عمیق در دلم نهاد به گونه ای انقلاب و اضطرابی زایدالوصف پدید آورد، بنابراین در ادامه، آن را برای استفاده خوانندگان گرامی در این روزهای خوب مهمانی خدا نقل می کنم:

باز دلم آمده در پیچ و تاب

انقلب ینقلب انقلاب

همچون گیاه لب آب روان

اضطرب یضطرب اضطراب

آتش عشق است که در اصل و فرع

التهب یلتهب التهاب

نور خدایست که در شرق و غرب

انشعب ینشعب انشعاب

آب حیاتست که در جزو وکل

انسحب ینسحب انسحاب

شک که دل موهبت عشق را

اتهب یتهب اتهاب

از سر شوق است که اشک بصر

انحلب ینحلب انحلاب

صنع نگارم بنگر بى حجاب

احتجب یحتجب احتجاب

سر قدر از دل بى قدر دون

اغترب یغترب اغتراب

آملیا موعد پیک اجل

اقترب یقترب اقتراب

* دیوان نجم (علامه حسن حسن زاده آملی)، صفحه 28

التماس دعا از تمامی خوانندگان عزیز.

محمد علی محسن زاده ::: جمعه 88/6/6::: ساعت 5:59 عصر

نظرات دیگران: نظر

قطعه شعری تقدیم به رهبر عزیزم، محبوب قلوب مسلمین امام خامنهای رو

خطاب به رهبر عزیز، محبوب قلوب تمام مسلمین
امام خامنه‌ای «روحی فداه»:

جان ایران!
چه شد که جانت را
جان ناقابلی گمان کردی؟!

آبروی همه مسلمانان!
اشک ما را چرا درآوردی؟

جسم تو کامل است
ناقص نیست،
می دهد عطر یک بغل
گل یاس

دستت اما...
حکایتی دارد:
رحم الله عمی العباس
...

امام خامنه‌ای روحی فداه

برای سلامتی و طول عمر مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای «دامت برکاته» چهارده گل صلوات اهداء کنیم.

محمد علی محسن زاده ::: جمعه 88/4/5::: ساعت 12:41 عصر

نظرات دیگران: نظر

المرأة و ما ادراک ما المرأة

المرأة و ما ادراک ما المرأة

یقال أن اللغة العربیة أحرجت المرأة فی خمسة مواضع وهی
أولا: اذا کان الرجل لا یزال عل قید الحیاة فیقال عنه انه حی
أما إذا کانت المرأة لا تزال على قید الحیاة فیقال عنها: إنها !!**حیة
أعاذنا الله من لدغتها ( الحیة ولیست المرأة)
ثانیا :إذا أصاب الرجل فی قوله أو فعله فیقال عنه: إنه ..مصیب
أما إذا أصابت المرأة فی قولها أو فعلها فیقال عنها: إنها مصیبة
ثالثا: إذا تولى الرجل منصب القضاء فیقال عنه أنه قاضی
أما إذا تولت المرأة منصب القضاء فیقال عنها أنها **قاضیة
والقاضیة هی المصیبة العظیمة التی تنزل بالمرء فتقضی علیه ...**یالطیف
رابعا:إذا أصبح الرجل عضوا فی أحد المجالس النیابیة فیقال عنه أنه نائب
وإذا تقلدت المرأه نفس المنصب یقال عنها**نائبه **
وکما تعلمون فان النائبة هی أخت المصیبة
خامسا :إذا کان للرجل هوایة یتسلى بها ولا یحترفها فیقال عنه أنه هاوی
أما إذا کانت للمرأة هوایة تتسلى بها ولا تحترفها فیقال عنها أنها **هاویة **
والهاویة هی إحدی أسماء جهنم والعیاذ بالله وشکرا
(*منقول)

محمد علی محسن زاده ::: دوشنبه 88/4/1::: ساعت 11:43 عصر

نظرات دیگران: نظر

قصیدة جمعت اسماء سور القرآن الکریم کاملة

هذه قصیدة جمعت کل اسماء سور القرآن الکریم

اهدیها لمحبی کتاب الله المنزل و ادع الله ان یجعلنا من قارئیه و عاملیه و ان یردنا علی النبی یوم الحشر عاملین بوصایاه فی الثقلین(الکتاب و العترة الطاهره):

فی کلّ فاتحة للقول معتبرة حق الثناء على المبعوث بالبقرَه
فی آل عمران قِدماً شاع مبعثه رجالهم والنساء استوضحوا خبَرَه
قد مدّ للناس من نعماه مائدة عمّت فلیست على الأنعام مقتصرَه
أعراف نعماه ما حل الرجاء بها إلا وأنفال ذاک الجود مبتدرَه
به توسل إذ نادى بتوبته فی البحر یونس والظلماء معتکرَه
هود ویوسف کم خوفٍ به أمِنا ولن یروّع صوت الرعد من ذکَرَه
مضمون دعوة إبراهیم کان وفی بیت الإله وفی الحجر التمس أثرَهْ
ذو أمّة کدَوِیّ النحل ذکرهم فی کل قطر فسبحان الذی فطرَهْ
ب کهف رحماه قد لاذا الورى وبه بشرى بن مریم فی الإنجیل مشتهِرَهْ
سمّاه طه وحضّ الأنبیاء على حجّ المکان الذی من أجله عمرَهْ
قد أفلح الناس بالنور الذی شهدوا من نور فرقان ه لمّا جلا غرَرَهْ
أکابر الشعراء اللّسْنِ قد عجزوا کالنمل إذ سمعت آذانهم سورَهْ
وحسبه قصص لل عنکبوت أتى إذ حاک نسْجا بباب الغار قد سترَهْ
فی الروم قد شاع قدما أمره وبه لقمان وفى للدرّ الذی نثرَهْ
کم سجدةً فی طُلى الأحزاب قد سجدت سیوفه فأراهم ربّه عِبرَهْ
سباهم فاطر الشبع العلا کرما لمّا ب یاسین بین الرسل قد شهرَهْ
فی الحرب قد صفت الأملاک تنصره فصاد جمع الأعادی هازما زُمَرََ هْ
لغافر الذنب فی تفصیله سور قد فصّلت لمعان غیر منحصرَهْ
شوراهُ أن تهجر الدنیا فزُخرفُ ها مثل الدخان فیُغشی عین من نظرَهْ
عزّت شریعته البیضاء حین أتى أحقافَ بدرٍ وجند الله قد حضرَهْ
محمد جاءنا بالفتحُ متّصِلا وأصبحت حُجرات الدین منتصرهْ
بقاف والذاریات اللهُ أقسم فی أنّ الذی قاله حقٌّ کما ذکرهْ
فی الطور أبصر موسى نجم سؤدده والأفق قد شقّ إجلالا له قمرهْ
أسرى فنال من الرحمن واقعة فی القرب ثبّت فیه ربه بصرهْ
أراهُ أشیاء لا یقوى الحدید لها وفی مجادلة الکفار قد نصرهْ
فی الحشر یوم امتحان الخلق یُقبل فی صفٍّ من الرسل کلٌّ تابعٌ أثرهْ
کفٌّ یسبّح لله الطعام بها فاقبلْ إذا جاءک الحق الذی نشرهْ
قد أبصرت عنده الدنیا تغابنها نالت طلاق ا ولم یعرف لها نظرهْ
تحریم ه الحبّ للدنیا ورغبته عن زهرة الملک حقا عندما خبرهْ
فی نونَ قد حقت الأمداح فیه بما أثنى به الله إذ أبدى لنا سِیرَهْ
بجاهه " سأل" نوح فی سفینته حسن النجاة وموج البحر قد غمرَهْ
وقالت الجن جاء الحق فاتبِعوا مزمّلا تابعا للحق لن یذرَهْ
مدثرا شافعا یوم القیامة هل ** أتى نبیٌّ له هذا العلا ذخرَهْ
فی المرسلات من الکتب انجلى نبأ ** عن بعثه سائر الأحبار قد سطرَهْ
ألطافه النازعات الضیم حسبک فی ** یوم به عبس العاصی لمن ذعرَهْ
إذ کورت الشمس ذاک الیوم وانفطرت ** سماؤه ودّعت ویلٌ به الفجر َهْ
وللسماء انشقاق والبروج خلت ** من طارق الشهب والأفلاک منتثرَهْ
فسبح اسم الذی فی الخلق شفّعه ** وهل أتاک حدیث الحوض إذ نهّرَهْ
کالفجر فی البلد المحروس عزته ** والشمس من نوره الوضاح مختصرَهْ
واللیل مثل الضحى إذ لاح فیه ألمْ ** نشرح لک القول من أخباره العطرَهْ
ولو دعا التین والزیتون لابتدروا ** إلیه فی الخیر ف اقرأ تستبن خبرَهْ
فی لیلة القدر کم قد حاز من شرف ** فی الفخر لم یکن الانسان قد قدرَهْ
کم زلزلت بالجیاد العادیات له ** أرض بقارعة التخویف منتشرَهْ
له تکاثر آیات قد اشتهرت ** فی کل عصر فویل للذی کفرَهْ
ألم تر الشمس تصدیقا له حبست ** على قریش وجاء الدّوح إذ أمرَهْ
أرأیت أن إله العرش کرمه ** ب کوثر مرسل فی حوضه نهرَهْ
والکافرون إذا جاء الورى طردوا ** عن حوضه فلقد تبّت ید الکفرَهْ

منقول من هنا:

http://www.aleppos.net/forum/showthread.php?t=175590

محمد علی محسن زاده ::: دوشنبه 88/2/28::: ساعت 1:51 عصر

نظرات دیگران: نظر

تذکیر الفعل أو تأنیثه مع الفاعل المؤنّث

تذکیر الفعل أو تأنیثه مع الفاعل المؤنّث

بسم الله الرحمن الرحیم و الصلاة و السلام علی سیدنا محمد و آله الطاهرین الطیبین.
قال تعالى (ولا تکونوا کالذین جاءهم البینات) وقال تعالى (وما کان صلاتهم عند البیت) وقال تعالى (قد کان لکن فیهم أسوة حسنة)
هناک خط بلاغی فی القرآن الکریم حول هذا الموضوع وقد أُثیر فی عدید من الأسئلة خلال الحلقات ونذکر منها ما جاء فی تذکیر وتأنیث الفعل مع کلمة الضلالة والعاقبة وکذلک مع کلمة الملائکة وکذلک مع کلمة البیّنات. وقلنا باختصار أنه:
تذکیر الفاعل المؤنث له أکثر من سبب وأکثر من خط فی القرآن الکریم. فإذا قصدنا باللفظ االمؤنّث معنى المذکّر جاز تذکیره وهو ما یُعرف بالحمل على المعنى. وقد جاء فی قوله تعالى عن الضلالة (فَرِیقًا هَدَى وَفَرِیقًا حَقَّ عَلَیْهِمُ الضَّلَالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّیَاطِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ (30) الأعراف) وقوله تعالى (وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اُعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلَالَةُ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ (36) النحل). ونرى أنه فی کل مرة یذکر فیها الضلالة بالتذکیر تکون الضلالة بمعنى العذاب لأن الکلام فی الآخرة (کَمَا بَدَأَکُمْ تَعُودُونَ (29) الأعراف) ولیس فی الآخرة ضلالة بمعناها لأن الأمور کلها تنکشف فی الآخرة. وعندما تکون الضلالة بالتأنیث یکون الکلام فی الدنیا فلمّا کانت الضلالة بمعناها هی یؤنّث الفعل.
وکذلک بالنسبة لکلمة العاقبة أیضاً تأتی بالتذکیر مرة وبالتأنیث مرة ، وعندما تأتی بالتذکیر تکون بمعنى العذاب وقد وردت فی القرآن الکریم 12 مرة بمعنى العذاب أی بالتذکیر والأمثلة فی القرآن کثیرة منها قوله تعالى فی سورة الأنعام (قُلْ سِیرُواْ فِی الأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ {11}) وسورة یونس (فَکَذَّبُوهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِی الْفُلْکِ وَجَعَلْنَاهُمْ خَلاَئِفَ وَأَغْرَقْنَا الَّذِینَ کَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنذَرِینَ {73}) و(وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِینَ (84) الأعراف) و(فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ (73) الصافّات) المقصود بالعاقبة هنا محل العذاب فجاء الفعل مذکراً. وعندما تأتی بالتأنیث لا تکون إلا بمعنى الجنّة کما فی قوله تعالى (وَقَالَ مُوسَى رَبِّی أَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدَى مِنْ عِنْدِهِ وَمَنْ تَکُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (37) القصص) وقوله تعالى فی سورة الأنعام (قُلْ یَا قَوْمِ اعْمَلُواْ عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَکُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدِّارِ إِنَّهُ لاَ یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ {135}).
تذکیر کلمة شفاعة مرة وتأنیثها مرة أخرى فی سورة البقرة: قال تعالى فی سورة البقرة (وَاتَّقُواْ یَوْماً لاَّ تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئاً وَلاَ یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ هُمْ یُنصَرُونَ {48}‏) وقال فی نفس السورة (وَاتَّقُواْ یَوْماً لاَّ تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئاً وَلاَ یُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ هُمْ یُنصَرُونَ {123}).جاءت الآیة الأولى بتذکیر فعل (یقبل) مع الشفاعة بینما جاء الفعل (تنفعها) مؤنثاً مع کلمة الشفاعة نفسها. الحقیقة أن الفعل (یقبل) لم یُذکّر مع الشفاعة إلا فی الآیة 123 من سورة البقرة وهنا المقصود أنها جاءت لمن سیشفع بمعنى أنه لن یُقبل ممن سیشفع أو من ذی الشفاعة. أما فی الآیة الثانیة فالمقصود الشفاعة نفسها لن تنفع ولیس الکلام عن الشفیع. وقد وردت کلمة الشفاعة مع الفعل المؤنث فی القرآن الکریم فی آیات أخرى منها فی سورة یس (أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن یُرِدْنِ الرَّحْمَن بِضُرٍّ لاَّ تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئاً وَلاَ یُنقِذُونِ {23}) وسورة النجم (وَکَم مِّن مَّلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئاً إِلَّا مِن بَعْدِ أَن یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن یَشَاءُ وَیَرْضَى {26}).
وکذلک کلمة البیّنات فإذا کانت بمعنى العلامات الدالة على المعجزات أنّث الفعل وإذا کانت بمعنى الأمر والنهی وحدّ الله والدین ذکّر الفعل هناک حکم نحوی مفاده أنه یجوز أن یأتی الفعل مذکراً والفاعل مؤنثاً. وکلمة البیّنات لیست مؤنث حقیقی لذا یجوز تذکیرها وتأنیثها. والسؤال لیس عن جواز تذکیر وتأنیث البیّنات لأن هذا جائز کما قلنا لکن السؤال لماذا؟ لماذا جاء بالاستعمال فعل المذکر (جاءهم البیّنات) مع العلم أنه استعملت فی غیر مکان بالمؤنث (جاءتهم البیّنات)؟
جاءتهم البیّنات بالتأنیث: یؤنّث الفعل مع البیّنات إذا کانت الآیات تدلّ على النبوءات فأینما وقعت بهذا المعنى یأتی الفعل مؤنثاً کما فی قوله تعالى فی سورة البقرة (فَإِن زَلَلْتُمْ مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْکُمُ الْبَیِّنَاتُ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ {209}) والآیة (کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُواْ فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلاَّ الَّذِینَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ فَهَدَى اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ لِمَا اخْتَلَفُواْ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللّهُ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ {213}) و (تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن کَلَّمَ اللّهُ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَآتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِینَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَلَـکِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن کَفَرَ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَـکِنَّ اللّهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ {253})، وقوله فی سورة النساء (یَسْأَلُکَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَیْهِمْ کِتَاباً مِّنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَأَلُواْ مُوسَى أَکْبَرَ مِن ذَلِکَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُواْ الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَلِکَ وَآتَیْنَا مُوسَى سُلْطَاناً مُّبِیناً {153}).
أما جاءهم البیّنات بالتذکیر: فالبیّنات هنا تأتی بمعنى الأمر والنهی وحیثما وردت کلمة البیّنات بهذا المعنى من الأمر والنهی یُذکّر الفعل کما فی قوله تعالى فی سورة آل عمران (کَیْفَ یَهْدِی اللّهُ قَوْماً کَفَرُواْ بَعْدَ إِیمَانِهِمْ وَشَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ {86}) و (وَلاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ تَفَرَّقُواْ وَاخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَأُوْلَـئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ {105}) وفی سورة غافر (قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِن رَّبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ {66}).
. وقد یکون التأنیث للکثرة والتذکیر للقلة کما فی قوله تعالى (قالت الأعراب آمنا) وقوله تعالى (وقال نسوة فی المدینة). ونقول أن هذا الأمر جائز من حیث الجواز اللغوی ولیس فی هذا شیء لکن السؤال یبقى لماذا اختار تعالى التذکیر فی موضع والتأنیث فی موضع آخر؟ ونأخذ قوله تعالى (جاءکم رسول) بتذکیر فعل جاءکم، وقوله تعالى (جاءت رسل ربنا) بتأنیث فعل جاءت. ونلاحظ أنه فی الآیة الأولى کان الکلام عن جمیع الرسل فی جمیع الأمم من آدم إلى أن تقوم الساعة وهذا یدل على الکثرة فجاء بالفعل مؤنّثاً للدلالة على الکثرة. أما فی الآیة الثانیة فالخطاب لبنی إسرائیل ولزمرة منهم وفی حالة معینة أیضاً وهذا یدل على القلة فجاء بالفعل مذکّراً.
مثال آخر قوله تعالى (وَمَا کَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکَاءً وَتَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ (35) الأنفال) والمکاء والتصدیة هما التصفیق والصفیر وکلاهما مذکّر وجاء الفعل مع کلمة الصلاة مذکراً لأن المراد بالصلاة هنا التصفیق والصفیر وکلاهما مذکر. والصلاة عندهم کانت تفید الطواف والطواف مذکّر أیضاً (صلاتهم کانوا یطوفون وحول الکعبة ویصفقون ویصفرون). إذن الطواف والتصفیق والصفیر کلّها مذکّر فجاء الفعل مع کلمة الصلاة المقصود بمعناها المذکر جاء مذکراً.
قال تعالى (یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَیْنِ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا (30) وَمَنْ یَقْنُتْ مِنْکُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَیْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا کَرِیمًا (31) الأحزاب) هذه الآیة لیست من باب التذکیر والتأنیث أصلاً وتذکیر الفعل والفاعل وإنما هی من باب استعمال (من). والسؤال هو لماذا استعمل (من) فی الآیة؟ من أصلاً فی اللغة تستعمل للمذکر والمؤنث والمفرد والمثنى والجمع وطبیعة الأکثر فی کلام العرب والقرآن أنه حتى لو کان الخطاب للإناث أو الجمع یأتی أول مرة بـ (من) بصیغة المفرد المذکر ثم یعقبه ما یوضح المعنى. ومهما کانت حالة من سواء أکانت إسماً موصولاً أو نکرة تامة بمعنى شخص أو ذات أو کانت اسم شرط، یؤتى بها بصیغة المفرد المذکر أول مرة ثم یُعاد علیها بمعناها فی المرة الثانیة کقوله تعالى (ومن الناس من یقول آمنا بالله والیوم الآخر وما هم بؤمنین) وهذا هو خط القرآن وهو الأکثر فی کلام العرب وهذا هو الأصل. وکقوله تعالى (ومنهم من یقول ائذن لی ).والآیة موضع السؤال (من یأت منکن) تدخل فی هذه القاعدة جاء بـ (من) بما یدل على الإفراد والتذکیر ثم جاء فیما بعد بما یدل على المعنى. وإذا خرج عن هذا الأمر کما فی قوله تعالى (ومنهم من ینظر إلیک ومنهم من یستمعون إلیک) جاء فی الأولى بالإفراد والثانیة جمع لماذا؟ نسأل أیهما أکثر الذین ینظرون إلى الشخص أم الذین یستمعون إلیه؟ الجواب الذین یستمعون ولهذا عبّر عنهم بالجمع لأنهم أکثر. ولهذا عندما یخالف القاعدة فإنه یخالف بما یقتضیه السیاق والمعنى.
مثال آخر قوله تعالى (قَدْ کَانَ لَکُمْ آَیَةٌ فِی فِئَتَیْنِ الْتَقَتَا فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَأُخْرَى کَافِرَةٌ یَرَوْنَهُمْ مِثْلَیْهِمْ رَأْیَ الْعَیْنِ وَاللَّهُ یُؤَیِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ یَشَاءُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ (13) آل عمران) وفی آیة أخرى (وَمَا تَأْتِیهِمْ مِنْ آَیَةٍ مِنْ آَیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ (4) الأنعام) وقوله تعالى (وَإِذَا جَاءَتْهُمْ آَیَةٌ قَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِیَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ سَیُصِیبُ الَّذِینَ أَجْرَمُوا صَغَارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعَذَابٌ شَدِیدٌ بِمَا کَانُوا یَمْکُرُونَ (124) الأنعام) نقول أنه من حیث الحکم النحوی یجوز تذکیر وتأنیث الفعل لکن یبقى السر البیانی لهذا التذکیر والتأنیث. ونقول أنه عندما تکون کلمة آیة بمعنى الدلیل والبرهان تکون بمعنى مذکّر فیأتی الفعل بالتذکیر وإذا کانت کلمة الآیة بمعنى الآیة القرآنیة أنّث الفعل (وإذا جاءتهم آیة).
مثال آخر قوله تعالى فی سورة الممتحنة (قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآَءُ مِنْکُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَمَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَإِلَیْکَ أَنَبْنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ (4)) وفی نفس السورة (لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِیهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآَخِرَ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ (6)) وفی سورة الأحزاب (لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآَخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا (21)) ونقول أنه من الناحیة النحویة إذا کثرت الفواصل فالتذکیر أفضل. فی الآیة الأولى الفاصل بین الفعل وکلمة أسوة (لکم ) أما فی الآیة الثانیة فالفاصل (لکم فیهم) وفی الثالثة (لکم فی رسول الله) فعندما تکون الفاصلة أکثر یقتضی التذکیر.وهناک أمر آخر وهو أن التذکیر فی العبادات أفضل وأهمّ من التأنیث کما جاء فی مریم (وکانت من القانتین) لأن الذین کملوا فی التذکیر أکثر. وکذلک عندما یتحدث عن عبادة الملائکة یذکّر. أی العبادات أکثر فی هذه الآیات؟ فی الأولى الأسوة کانت فی القول فی أمر واحد إلا (إلا قول ابراهیم) جادله قومه والإستثناء هو قول ابراهیم، أما فی الثانیة (فیکم أسوة حسنة لمن کان یرجو الله والیوم الآخر) هذه عامة وهی أهمّ ولذلک أکّدها باللام (لقد کان لکم) وجاء بأمرین بتذکیر العبادة کما جاء باللام فی جواب القسم المقدّر وکذلک فی آیة سورة الأحزاب الآیة عامة ولم یخصص بشیء ولهذا ذکّر وخصص باللام الواقعة فی جواب القسم، أما فی الأولى فجاء بـ (قد) وأنّث الفعل. فعندما اتسعت العبادة وصارت أعمّ وأوسع من الأولى ذکّر وجاء باللام وهذا هو الأمر البیانی بالإضافة إلى الأمر النحوی الذی تحدثنا عنه.
التذکیر مرة والتأنیث مرة مع الملائکة فی القرآن الکریم : قال تعالى فی سورة ص (فَسَجَدَ الْمَلَائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ {73}) وجاءت الملائکة هنا بالتذکیر، وفی سورة آل عمران (فَنَادَتْهُ الْمَلآئِکَةُ وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ أَنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیَـى مُصَدِّقاً بِکَلِمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَسَیِّداً وَحَصُوراً وَنَبِیّاً مِّنَ الصَّالِحِینَ {39}) جاءت الملائکة بالتأنیث.

الحکم النحوی: یمکن أن یؤنّث الفعل أو یُذکّر إذا کان الجمع جمع تکسیر کما فی قوله تعالى (قالت الأعراب آمنا) و(قالت نسوة فی المدینة) فیجوز التذکیر والتأنیث من حیث الحکم النحوی.

اللمسة البیانیة: أما لماذا اختار الله تعالى التأنیث فی موطن والتذکیر فی موطن آخر فهو لأن فی الآیات خطوط تعبیریة هی التی تحدد تأنیث وتذکیر الفعل مع الملائکة. وهذه الخطوط هی:

فی القرآن الکریم کله کل فعل أمر یصدر إلى الملائکة یکون بالتذکیر (اسجدوا، أنبئونی، فقعوا له ساجدین)
کل فعل یقع بعد ذکر الملائکة یأتی بالتذکیر أیضاً کما فی قوله تعالى (والملائکة یدخلون علیهم من کل باب) و(الملائکة یشهدون) (الملائکة یسبحون بحمد ربهم)
کل وصف إسمی للملائکة یأتی بالتذکیر (الملائکة المقرّبون) (الملائکة باسطوا أیدیهم) (مسوّمین، مردفین، منزلین)
کل فعل عبادة یأتی بالتذکیر (فسجد الملائکة کلهم أجمعین) (لا یعصون الله ما أمرهم) لأن المذکر فی العبادة أکمل من عبادة الأنثى ولذلک جاء الرسل کلهم رجالاً.
کل أمر فیه شِدّة وقوة حتى لو کان عذابین أحدهما أشدّ من الآخر فالأشدّ یأتی بالتذکیر (ولو ترى إذا یتوفى الذین کفروا الملائکة یضربون وجوههم وأدبارهم وذوقوا عذاب الحریق) (یتوفى) جاءت بالتذکیر لأن العذاب أشد (وذوقوا عذاب الحریق) أما فی قوله تعالى (فکیف إذا توفتهم الملائکة یضربون وجوههم وأدبارهم) (تتوفاهم) جاءت بالتأنیث لأن العذاب أخفّ من الآیة السابقة. وکذلک فی قوله تعالى (ونزّل الملائکة تنزیلا) بالتذکیر وقوله تعالى (تتنزّل علیهم الملائکة) بالتأنیث وقوله (تنزل الملائکة والروح فیها من کل أمر) بالتأنیث.
لم تأت بشرى بصیغة التذکیر أبداً فی القرآن الکریم فکل بشارة فی القرآن الکریم تأتی بصیغة التأنیث کما فی قوله تعالى (فنادته الملائکة) و(قالت الملائکة)
قال تعالى (إذا جاءکم المؤمنات) هذه تندرج أیضاً فی سیاق الکثرة والقلة وفی سیاق زیادة الفواصل أیضاً.
الموضوع منقول من هنا:
http://majles.alukah.net/showthread.php?t=31653

محمد علی محسن زاده ::: پنج شنبه 88/2/24::: ساعت 6:16 عصر

نظرات دیگران: نظر

یا للمسلین للغزة

بسم الله الرحمن الرحیم
نستمد من قدرة التی منحها الله علی الشاعر البطل العراقی «احمد مطر» الذی انا معجب به کثیرا و بفکرته الممتازة للبیان مصائب غزة فی هذه الایام القاسیة:
احمد مطر یقول:

النملة والفیل

نملة قالت للفیل: قم دلکنی ..
ومقابل ذلک ضحکنی ..!
وإذا لم اضحک عوضنی ..
بالتقبیل وبالتمویل ..
وإذا لم اقنع .. قدم لی ..
کل صباح ألف قتیل !
ضحک الفیل ..
فشاطت غضبا : تسخر منی یا برمیل ؟
ما المضحک فی ما قد قیل ؟!
غیری اصغر ..
لکن طلب أکثر منی ..
غیرک اکبر ..
لکن لبى وهو ذلیل ..
أی دلیل ؟

اکبر منک بلاد العرب ..
واصغر منی إسرائیل !

محمد علی محسن زاده ::: شنبه 87/10/28::: ساعت 4:28 عصر

نظرات دیگران: نظر

معجم فارسی - عربی / معجم عربی - فارسی (فرهنگ لغت فارسی به عربی /

معجم عربی فارسی - معجم فارسی عربی (فرهنگ لغت عربی به فارسی - فرهنگ لغت فارسی به عربی)
استفاده از فرهنگ لغت و معاجم لفظی مورد استفاده شدید دانشجویان، طلاب و
فرهیختگان است در حالی که تعداد فرهنگ لغت های دیجیتالی بسیار اندک می
باشد.
با علم به این موضوع، یک نرم افزار فرهنگ لغت فارسی - عربی و فرهنگ لغت
عربی - فارسی به نام «معجم نبراس الإلکترونی» تولید نموده ام که داده های
آن با کمک دانشجویان عزیز به ویژه دانشجویان دانشکده اصول دین و دانشگاه
باقرالعوم «ع» تهیه گردیده است که از تمامی آنان تشکر می نمایم.
برای دانلود این فرهنگ لغت از این آدرس استفاده نمایید.

http://rapidshare.com/files/202315163/Nebras_1.2.0.3.exe

استفاده از این فرهنگ لغت رایگان است و قابل خرید و فروش نمی باشد.
ضمنا در این آدرس نیز موجود می باشد:
http://www.4shared.com/account/file/89380463/6939bb9c/Nebras_1203.html
یکی از مهمترین امکانات این نرم‌افزار ، امکان افزودن کلمه به دلخواه
کاربر می باشد. البته این امکان نیز تعبیه شده است که در صورتی که کاربر
یک کلمه در بانک عربی به فارسی وارد کند، نرم افزار به صورت اتوماتیک، آن
را در بانک فارسی به عربی نیز وارد می کند (و قس علی هذا...)
بانک اطلاعات این فرهنگ لغت در حال حاضر دارای حدود هشت هزار لغت (عربی به
فارسی) و بیش از سی و دو هزار کلمه (فارسی به عربی) می‌باشد.
در ضمن دوستانی که بتوانند در تهیه دیتا و بانک اطلاعات این فرهنگ لغت این
جانب را یاری رسانند، با ایمیل من تماس حاصل کنند. آدرس پست الکترونیک در
داخل معجم نبراس نیز ذکر شده است (MA_Mohsen@yahoo.com)
کلیدوا‍ژه ها: معجم نبراس الالکترونی - قاموس نبراس الالکترونی - معجم فارسی عربی - معجم عربی فارسی - قاموس فارسی عربی - قاموس عربی فارسی - فرهنگ لغت فارسی به عربی - فرهنگ لغت عربی به فارسی

محمد علی محسن زاده ::: شنبه 87/10/21::: ساعت 3:42 عصر

نظرات دیگران: نظر

کل عام و انتم بخیر - ابیات شعریه بمناسبة عید الغدیر الاغر

ابیات فی وصف الامام علی
«علیه السلام»

هذه ابیات شعریه شهیرة فی وصف امام المتقین و سید الوصیین الامام علی «علیه آلاف التحیة و الثناء» التی اقدمها الیکم بمناسبة عید الغدیر الاغر بعد تقدیم احر التباریک و التهانی بهذه المناسبة المبارکة

قصیدة الناشی الصغیر:

بآل محمد عرف الصواب * وفی أبیاتهم نزل الکتاب

هم الکلمات والأسماء لاحت * لآدم حین عز له المتاب

وهم حجج الإله على البرایا * بهم وبحکمهم لا یستراب

بقیة ذی العلى وفروع أصل * بحسن بیانهم وضح الخطاب

وأنوار ترى فی کل عصر * لإرشاد الورى فهم شهاب

ذراری أحمد وبنو علی * خلیفته فهم لب لباب

تناهوا فی نهایة کل مجد * فطهر خلقهم وزکوا وطابوا

إذا ما أعوز الطلاب علم * ولم یوجد فعندهم یصاب

محبتهم صراط مستقیم * ولکن فی مسالکه عقاب

ولا سیما أبو حسن علی * له فی الحرب مرتبة تهاب

کأن سنان ذابله ضمیر * فلیس عن القلوب له ذهاب

وصارمه کبیعته بخم * معاقدها من القوم الرقاب

علی الدر والذهب المصفى * وباقی الناس کلهم تراب

إذا لم تبر من أعدا علی (1) * فما لک فی محبته ثواب

إذا نادت صوارمه نفوسا * فلیس لها سوا نعم جواب

فبین سنانه والدرع سلم * وبین البیض والبیض اصطحاب

هو البکاء فی المحراب لیلا * هو الضحاک إن جد الضراب

ومن فی خفه طرح الأعادی * حبابا کی یلسبه (2) الحباب

فحین أراد لبس الخف وافى * یمانعه عن الخف الغراب

وطار له فاکفأه وفیه * حباب فی الصعید له انسیاب (3)

ومن ناجاه ثعبان عظیم * بباب الطهر ألقته السحاب

رآه الناس فانجفلوا (4) برعب * وأغلقت المسالک والرحاب

فلما أن دنا منه علی * تدانى الناس واستولى العجاب

فکلمه علی مستطیلا * وأقبل لا یخاف ولا یهاب

ودن لحاجر (5) وانساب فیه * وقال وقد تغیبه التراب

: أنا ملک مسخت وأنت مولى * دعاؤک إن مننت به یجاب

أتیتک تائبا فاشفع إلى من * إلیه فی مهاجرتی الإیاب

فأقبل داعیا وأتى أخوه * یؤمن والعیون لها انسکاب

فلما أن أجیبا ظل یعلو * کما یعلو لدی الجد العقاب

وأنبت ریش طاووس علیه * جواهر زانها التبر المذاب

یقول: لقد نجوت بأهل بیت * بهم یصلى لظى وبهم یثاب

هم النبأ العظیم وفلک نوح * وباب الله وانقطع الخطاب

(1) کذا فی تخمیس العلامة الشیخ محمد علی الأعسم. وفی کتاب الاکلیل
والتحفة:

ومن لم یبر من أعدا على * فلیس له النجات ولا ثواب

(2) لسبته الحیة: لدغته.

(3) انسابت الحیة: اجرت وتدافعت.

(4) انجفل وتجفل القوم: هربوا مسرعین

(5) الحاجر: الأرض المرتفعة و وسطها منخفض.

ولله در المتنبی حین قال:

و ترکت مدحی للوصی تعمداً .. إذ کان نوراً مستطیلاً شاملا

إذا استطال الشیء قام بنفسه .. و صفات نور الشمس تذهب باطلاً

ابن ابی الحدید المعتزلی:

یقولــون لـی قـل فی علـــی مدائحا * فإن أنا لم أمدحه قالوا معاند

وماصنت عنه
الشعر عن طیب هاجس * ولا أننی عن مذهب الـحق حائد

ولکن عن الأشعار والمدح صنت من * علیه ابتنى قرءاننـا والمســاجد

فلـو أن ماء الأبحر الســبعة التــی * خلــقن مــدادا والسماوات کاغــد

وأشجـــار خلق اللــه أقلام کــاتب * إذا الخـــط أفناهــن عادت عـوائد

وکــان جمیع الجــن والإنــس کـتبا * إذا کــل منــهم واحـد قــام واحــــد

وخطـــوا جمیــعا منقبا بعد منقبــا * لمــا خــط من تلک المنــاقب
واحــــد

الشافعی امام الشوافع:

یأآل بیت رسول الله حبکم ***** فرض من الله فی القرآن انزله

کفاکم من عظیم الشأن أنکم***من لم یصل علیکم لا صلاة له

و نعم ما قال المسیحی بولس سلامة:

لا تقل شیعة هواة علی * ان کل منصف
شیعیاً

هو فخر التاریخ لا فخر شعبٍ * یصطفیه
و یدعیه ولیاَ

جلجل الحق فی المسیحیّ حتّى * اصبح
من فرط حبّه علویا

انا من یعشق البطولة والالها * م و العدل والخلق الرضیا

فاذا لم یکن علیُّ نبیاً * فلقد
کان خلقه نبویّا

انت ربُّ للعالمین الهی * فان لهم
حنانک الابویّا

وانلنی ثواب ما سطرت کفیّ * فهاج
الدمع فی مقلتیّا

سفر خیر الانام من بعد طه * ما رأى
الکون مثله آدمیّا

یا سماء اشهدی و یا ارض قرّی * و
اخشعی انّنی ذکرت علیّا

محمد علی محسن زاده ::: سه شنبه 87/9/26::: ساعت 8:56 عصر

نظرات دیگران: نظر

سریان فیض الاهی بر بندگان گنه‏کار

بنام آن‏که شب قدر را خلق کرد تا بار دیگر بر سر بندگانش دست ملاطفت بکشد

حقا که خدای مهربانی داریم. همه وسایل بندگی را برای ما مهیا کرده است. از تدوین برنامه عبودیت، اعلام برنامه توسط انبیاء و تعیین مجازات برای تخطی کنندگان.
در این میان، فرجه‏ای نیز برای آنان‏که دلشان با دوست است، اما گاه‏گاهی گناهی مرتکب شده‏اند مهیا کرده است! فرجه‏ای به نام توبه. به نام استغفار، به نام بازگشت به دامان دوست.

در استغار و توبه این ما نیستیم که خواهان بخشش دوست هستیم. بلکه فیضان بخشش خداوندی است که ما را به سوی خود می‏خواند.
جود می‏گوید که ای طالب بیا / جود محتاج گدایان چون گدا
این ما نیستیم که مشتاق او هستیم، بلکه اوست که مشتاق بازگشت ماست! اوست که چشم به راه توبه بندگان خود است. آن‏جا که به پیامبرش می‏فرماید: پیامبر! به بندگانم خبر بده که من بخشنده و مهربان هستم! فدای رحمت خدای خوبمان بشویم!
در دعای افتتاح که هر شب رمضان می‏خوانیم، می‏گوییم:

یا رَبِّ، اِنَّکَ تَدْعُونى‏ فَاُوَلّى‏ عَنْکَ، وَتَتَحَبَّبُ اِلَىَّ فَاَتَبَغَّضُ اِلَیْکَ، وَتَتَوَدَّدُ اِلَىَّ فَلا اَقْبَلُ مِنْکَ، کَاَنَّ لِىَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ، فَلَمْ یَمْنَعْکَ ذلِکَ‏ مِنَ الرَّحْمَةِ لى‏ وَالْأِحْسانِ اِلَىَّ، وَالتَّفَضُّلِ عَلَىَّ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ

پروردگارا! تو مرا مى‏خوانى ولى من از تو رومى‏گردانم و تو به من دوستى مى‏کنى ولى من با تودشمنى مى‏کنم و تو به من محبت کنى و من نپذیرم! گویا من منتى بر تو دارم؛ و باز این احوال، بازندارد تو را از مهر به من و و احسان بر من و بزرگواریت نسبت به من از روى بخشندگى و بزرگواریت‏.

مهمترین برنامه‏ای که در شب قدر پیش رو داریم، استغفار و بازگشت حقیقی به محضر دوست است. در تاریخ اسلام روایت شده است که در اواخر عمر شریف پیامبر گرامی اسلام (ص) سوره مبارکه نصر نازل شد و در آن دستور استغفار به پیامبر صادر شد (فسبح بحمد ربک و استغفره انه کان توابا)، آن انسان کامل و کامل‏ترین انسان، روزی هفتاد مرتبه استغفار می‏کرد!

ایشان می‏فرمود: پرده‏هایی از غفلت بر قلبم می‏نشیند که به خاطر آن‏ها از خدواند طلب مغفرت می‏کنم!

اما ما که لایه‏هایی ضخیم از چرک گناه بر قلبمان نشسته است چه باید بکنیم؟ بیاییم قدر شب قدر را بدانیم. خصوصا شب بیست و سوم رمضان که تاکید ویژه‏ای در خصوص آن شده است.

دعا برای رهبر عزیزمان، انقلاب اسلامیمان، تمامی مریض‏ها و گرفتارها، حل مشکلات جوانان، عاقبت به خیری همه شیعیان، و در نهایت سلامت و تعجیل فرج مولایمان امام زمان یادمان باشد.

محمد علی محسن زاده ::: چهارشنبه 86/7/11::: ساعت 10:59 عصر

نظرات دیگران: نظر

1 2 >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ